GRONINGEN – In de Week van Inclusief Onderwijs (10-14 maart) vraagt Stichting het Gehandicapte Kind aandacht voor Samen naar School-klassen. Veel kinderen met een handicap gaan naar een speciale school ver van huis en ontmoeten nauwelijks leeftijdgenoten uit hun buurt. Meer dan 10.000 kinderen met een beperking gaan zelfs helemaal niet naar school. Dat wil Stichting het Gehandicapte Kind veranderen door meer Samen naar School-klassen te helpen oprichten, zodat kinderen met en zonder beperking met elkaar naar school kunnen gaan. Zoals in de enige Samen naar School-klas in Groningen: de GRIPklas.
Een eigen klas in een reguliere school
Je ziet het niet zo vaak: kinderen met én zonder handicap die naar dezelfde school gaan. Maar in Groningen gebeurt dat. In de GRIPklas, gevestigd in de reguliere basisschool de PIT, krijgen op dit moment communicatief meervoudig beperkte leerlingen zorg en onderwijs op maat. Zij doen activiteiten met kinderen zonder handicap waar dat kan, en krijgen individueel onderwijs waar dat beter past.
Eerste Samen naar School-klas in Groningen
De Groningse moeder en voormalig onderzoeker Eva Boon richtte de Samen naar School-klas in Groningen op omdat ze passend onderwijs wilde voor haar dochter. ‘We realiseren hier een omgeving waarin de kinderen met CMB (communicatief meervoudige beperking) hun eigen leerdoelen kunnen behalen’, vertelt Eva. ‘We zijn nu een jaar fulltime bezig met volledige bezetting. Onze leerkracht, zorgprofessionals en therapeuten zorgen ervoor dat de kinderen ervarend leren, ieder op hun eigen manier. We zetten ook hulpmiddelen in zoals spraakcomputers, gebarentaal of pictogrammen. We zien dat deze kinderen grote sprongen in hun ontwikkeling maken. Op deze school krijgen ze de kans om écht mee te doen.’
In elke wijk een Samen naar School-klas
In elke wijk van Nederland een Samen naar School-klas, dat is Eva’s idee van inclusie. ‘Mijn dochter ging naar speciaal onderwijs ver van huis en werd ’s ochtends vroeg opgehaald met een busje en kwam pas aan het einde van de dag heel moe weer thuis. Niemand in de buurt leerde haar kennen. Ik vind het belangrijk dat kinderen met een beperking zo normaal mogelijk opgroeien en in de buurt samen met andere kinderen naar school kunnen gaan. Op deze school kijkt niemand meer raar op van een kind dat niet kan praten. Tijdens de weeksluiting geven onze leerlingen een lesje gebarentaal. Er wordt samen gespeeld, er is veel onderling contact en iedereen mag gewoon anders zijn.’
Foto: Maaike Korpershoek (ingezonden)
